Kto poniesie ciężar kryzysu uchodźczego

Publikacja pt. “Kto poniesie ciężar: jak rządy państw UE mogą poradzić sobie z kryzysem uchodźczym” Susi Dennison i Josefa Janninga analizuje ograniczenia, które krępują proces kształtowania wspólnej europejskiej polityki wobec kryzysu uchodźczego. Autorzy wskazują, że głośne polityczne podziały między państwami członkowskimi posłużyły rządom jako wymówka, by uchylać się od wdrażania rozwiązań zarządzających napływem uchodźców.

Raport rekomenduje, by UE odeszła od realizowania zasady solidarności poprzez ustalanie kwot relokacyjnych i uznała inne możliwe formy wsparcia: od wsparcia finansowego i wysyłania personelu do ośrodków przyjęcia, zakwaterowania i integracji w ramach międzyrządowych grup zadaniowych (przede wszystkim chodzi o stabilizację sytuacji w Grecji), do zarządzania granicami zewnętrznymi.

Tego typu porozumienie pozwoliłoby wszystkim państwom na udzielenie wsparcia dla wspólnej polityki w ramach własnych możliwości i wewnętrznych realiów politycznych. Włączenie w wachlarz możliwych form takich działań jak wsparcie humanitarne dla państw sąsiedzkich będących w kryzysie, długoterminowa pomoc humanitarna dla zagranicznych obozów dla uchodźców w innych regionach, przesiedlenia uchodźców z obozów, byłoby także szansą na lepszą integrację narzędzi polityki zagranicznej.