W poszukiwaniu legitymacji: palestyński ruch narodowy 20 lat po Oslo

Odbudowa palestyńskiego ruchu narodowego

Publication cover
Pełny tekst dostępny w
Streszczenie dostępne w

Palestyńczycy i Izraelczycy powrócili do negocjacyjnego stołu. Dla przywódców palestyńskich w Ramallah jest to gra o wysoką stawkę. Społeczne zniechęcenie wobec negocjacji, które Palestyńczycy odbierają jako odwrócenie uwagi od dalszej okupacji i osadniczej ekspansji, jest tylko jednym z problemów stojących przed palestyńskim przywództwem. Innymi są fiasko rozmów pojednawczych, kryzys fiskalny Autonomii Palestyńskiej, rosnąca rozbieżność między przywództwem i kluczowymi grupami palestyńskich wyborców, do których zalicza się uchodźców i młodzież, oraz bieżące realia izraelskiej okupacji.

Razem problemy te grożą dalszym osłabieniem borykającego się już z wieloma trudnościami palestyńskiego ruchu narodowego, który w oczach wielu Palestyńczyków pobłądził. Potęgują one rosnący kryzys legitymacji palestyńskich przywódców.

W nowej publikacji analitycznej ECFR pt. “In search of legitimacy: the Palestinian national movement 20 years after Oslo” Alexander Kouttab i Mattia Toaldo twierdzą, że należy zająć się trzema obszarami, jeśli palestyńskie przywództwo ma przezwyciężyć obecne wyzwania:

W kierunku nowego dialogu narodowego: Powinno zostać utworzone reprezentatywne dla wszystkich Palestyńczyków zgromadzenie narodowe, które zajmie się przygotowaniem nowego narodowego programu.

Reforma instytucjonalna: Kluczem do nowego systemu instytucjonalnego jest jasny podział władz i odpowiedzialności między Organizacją Wyzwolenia Palestyny i Autonomią Palestyńską. Palestyńska Rada Legislacyjna powinna zostać przywrócona w drodze powszechnych wyborów. Natomiast reorganizacja międzynarodowych programów pomocowych pomoże wzmocnić palestyńskie społeczeństwo obywatelskie .

UE i jej państwa członkowskie powinny poważniej zająć się ruchami na rzecz praw Palestyńczyków: Należy wziąć pod ocenę wpływ ewentualnej zmiany celów od narodowej niepodległości do działania na rzecz praw Palestyńczyków i  włączyć go w dyskusję na temat rozwiązania przewidującego dwa państwa.

Mattia Toaldo wyjaśnia, że  “Wielu Palestyńczyków straciło w ogóle wiarę w rozwiązanie pod tytułem – dwa państwa dla dwóch narodów. Palestyńska polityka wewnętrzna musi być uwzględniana , jeśli UE i USA chcą, aby rozmowy odniosły sukces i trzymano się porozumień.”

Alex Kouttab dodaje: “Rosnąca liczba Palestyńczyków obawia się o przyszłość palestyńskiego ruchu narodowego, a wiele z nich nawołuje do zmiany. Coraz bardziej wyzwaniem dla przywódców palestyńskich jest wspólne utrzymanie palestyńskiego narodowego konsensusu w oparciu o uzgodniony zestaw narodowych celów i strategii. ”

Przydatne fakty:

  • 58 procent Palestyńczyków uważa, że z powodu ekspansji osadniczej rozwiązanie pod tytułem „dwa państwa dla dwóch narodów” nie ma już praktycznego zastosowania, podczas gdy 69 procent uważa, że szanse na ustanowienie państwa palestyńskiego w ciągu najbliższych pięciu lat są niewielkie lub ich nie ma (Palestinian Center for Policy and Survey Research, czerwiec 2013, ankieta wśród mieszkańców Okupowanego Terytorium Palestyńskiego-OTP) .
  • Tylko 3 procent Palestyńczyków w wieku 15-29 lat uważa , że negocjacje mogą samodzielnie przywrócić Palestyńczykom ich prawa ( Sharek Youth Forum 2013).
  • Mimo swojej liczebności (z czego nawet nie wszyscy należą do grupy 5 271 893 osób zarejestrowanych w UNRWA) palestyńscy uchodźcy zostali w dużej mierze na marginesie palestyńskiego procesu podejmowania decyzji politycznych i znajdują się na peryferiach projektu budowy państwa palestyńskiego. Inne zmarginalizowanymi grupami wyborców są młodzież, więźniowie, palestyńscy obywatele Izraela i organizacje społeczeństwa obywatelskiego.
  •  15 listopada 1988 r., OWP w deklaracji w Algierze oficjalnie poparła podział Palestyny na dwa państwa i utworzenie państwa palestyńskiego obok Izraela. Cel ten pozostaje najważniejszą ideą w ramach palestyńskiego ruchu narodowego. Jednak coraz mniej Palestyńczyków uważa, że państwo palestyńskie powstanie najbliższym czasie, co skłania do poważnych pytań na jak długo ten stan rzeczy może się utrzymać.

Analiza ECFR autorstwa Alexandra Kouttaba i Mattia Toaldo pt. ”In search of legitimacy: the Palestinian national movement 20 years after Oslo” w języku angielskim dostępna jest na stronie ECFR.

European Council on Foreign Relations nie zajmuje stanowisk zbiorowych. Publikacje ECFR reprezentują jedynie poglądy poszczególnych autorów.