Osamotniona na pustyni? Jak Francja może przewodzić UE na Bliskim Wschodzie
Walka w wyższej kategorii wagowej: francuskie przywództwo w europejskiej polityce wobec Bliskiego Wschodu
Franca zajmuje ofensywne pozycje w Zatoce Perskiej, manewruje w Lewancie i utrzymuje dużą obecność w Maghrebie.
W czasie, gdy Emmanuel Macron rozważa uruchomienie nalotów na cele w Syrii, samotnie lub z sojusznikami, nowy raport ECFR pochyla się nad pytaniem, czemu Francja regularnie znajduje się w sytuacji osamotnienia w tym jakże skonfliktowanym regionie.
W raporcie pt. „Osamotniona na pustyni? Jak Francja może przewodzić Europie na Bliskim Wschodzie„, były dyplomata i obecny dyrektor paryskiego biura ECFR, Manuel Lafont Rapnouil, analizuje myśl strategiczną stojącą za francuską polityką zagraniczną w tym regionie. Paryż często postrzega Bliski Wschód i Afrykę Północną jako scenę polityki mocarstwowej i okazję do walki w wyższej kategorii wagowej.
Francuska skłonność do samotnego działania powoduje, że jej europejscy partnerzy zastanawiają, czy Francja jest zdolna wyjść poza swój własny interes przy formułowaniu polityki wobec regionu. Jednakże proeuropejskość Emmanuela Macrona i jego ambicje na Bliskim Wschodzie są okazją, by Francja przewodziła w tworzeniu nowej europejskiej strategii.
„Francja ma dobre podstawy, by przewodzić europejskiej polityce wobec Bliskiego Wschodu, która będzie bardziej asertywna i wszechstronna”, stwierdza Manuel Lafont Rapnouil, „ale by to uczynić, Macron musi przeformułować francuskie podejście i zjednać sobie wokół niego Niemcy, Włochy, Hiszpanię i pomimo Brexitu – nawet Wielką Brytanię”.
European Council on Foreign Relations nie zajmuje stanowisk zbiorowych. Publikacje ECFR reprezentują jedynie poglądy poszczególnych autorów.