Rosyjska cicha rewolucja wojskowa i jej znaczenie dla Europy

Ekspansywna polityka Putina w sąsiedztwie Rosji jest wspierana przez oddane i profesjonalne służby wojskowe

Publication cover
Pełny tekst dostępny w

Ekspansywna polityka Putina w sąsiedztwie Rosji jest wspierana przez oddane i profesjonalne służby wojskowe, które powstały dzięki największym reformom militarnym w Rosji od 1930 roku, wynika z nowego raportu ECFR.

Jego autor, Gustav Gressel ECFR Visiting Fellow, twierdzi, że reformy zapoczątkowane w odpowiedzi na nieudolnie przeprowadzoną inwazję na Gruzję w 2008 roku sprawiły, że Rosja dysponuje obecnie wojskiem, które w krótkim czasie poradziłoby sobie z każdym z jej pozbawionych wsparcia zachodnich sojuszników sąsiadów. Kwestionuje on jednak rosyjskie zdolności militarne w Syrii.

Gressel twierdzi, że wielu zachodnich decydentów dało się zwieść fałszywemu poczuciu bezpieczeństwa skupiając się przede wszystkim na aspektach wyposażenia militarnego, będącego tylko jednym z komponentów rosyjskiej modernizacji wojskowej. Gressel zwraca uwagę na reformy administracji i systemu szkoleń, które zmniejszyły rozmiary naczelnych ciężkozbrojnych sił Rosji, tworząc grupę mniejszych, bardziej mobilnych i wszechstronnych jednostek wojskowych.

Rosyjskie planowanie wojskowe obejmujące m.in. gry wojenne zakładające ograniczone użycie taktycznej broni jądrowej, jasno wskazuje, że Kreml ma na swoim celowniku członków UE i NATO. Kolejne gry wojenne symulowały rosyjskie ataki na Polskę, państwa bałtyckie i Finlandię, a jedna z nich – „Zapad 2013” – zakłada rosyjską odpowiedź militarną wobec nieokreślonych bałtyckich „terrorystów” przejmujących kontrolę nad Białorusią.

Choć Gustav Gressel twierdzi, że duża eskalacja militarna tego rodzaju nie jest nieuchronna, nie można jej wykluczyć. Europa powinna więc być przygotowana na scenariusze wojen hybrydowych, które łączą konwencjonalne i niekonwencjonalne działania bojowe. Autor uważa, że odpowiedź Europy powinna opierać się o procedury przewidziane dla operacji stabilizacyjnych lub reagowania kryzysowego oraz tradycyjnej obrony, ponieważ warunki geograficzne i strategiczna niepewność wymagają zdolności do szybkiego rozmieszczenia jednostek, jak również przygotowania rzeczywistej siły militarnej. Europa musi odbudować swój, zdegradowany po 1989 roku, aparat administracyjny i logistyczny do obsługi większych operacji wojskowych w Europie Wschodniej.

Jednakże, nawiązując do niedawnego rosyjskiego zaangażowania militarnego w celu wsparcia prezydenta Assada w Syrii, Gressel podaje w wątpliwość zdolności rosyjskiej armii do angażowania się w wojnę o charakterze ekspedycyjnym. Powołuje się na zależność rosyjskiego wojska od lądowego wsparcia ogniowego i braku zdolności do prowadzenia monitoringu rozległych operacji zagranicznych.


Gustav Gressel, autor publikacji pt.“Rosyjska cicha rewolucja wojskowa i jej znaczenie dla Europy”:

„Putin jest najbardziej asertywnym rosyjskim przywódcą obecnego pokolenia i ma do dyspozycji siły militarne, których pozazdrościć mogłoby mu wielu jego poprzedników.”

„Rosyjskie siły zbrojne nie są już gigantem na glinianych nogach, ale odchudzonymi, wysoce profesjonalnymi siłami, które opierają się w większym stopniu o szybkość rozmieszczania niż na mobilizacji rezerwistów i są wspierane przez zręczne używanie środków do prowadzenia wojny informacyjnej.”

„Bez wsparcia NATO i innych europejskich sojuszników, rosyjska armia ma zdolność do podjęcia wojny i pokonania każdego ze swoich zachodnich i południowych sąsiadów . Rosyjskie planowanie wojskowe wyraźnie to potwierdza.”

„To, co widzimy jest remilitaryzacją wschodniej granicy Europy. Europa musi zająć się tym problemem na poważnie. Rosyjscy planiści wojskowi są świadomi, że nie są oni jeszcze i może nigdy nie będą gotowi do bezpośredniej konfrontacji militarnej ze zjednoczonymi państwami NATO lub Europą. Dlatego przywódcy europejscy muszą być przygotowani do podjęcia szybkich i zdecydowanych decyzji, aby zapobiec jakiejkolwiek rosyjskiej wojnie hybrydowej u swych granic.”

European Council on Foreign Relations nie zajmuje stanowisk zbiorowych. Publikacje ECFR reprezentują jedynie poglądy poszczególnych autorów.