Nowe dyplomatyczne rozdanie wobec Syrii: od Wiednia do Al-Rakki
Bez pilnego zapewnienia rozwiązania politycznego i deeskalacji konfliktu w Syrii, strategia walki z ISIS nie powiedzie się
Chociaż w walce z ISIS (Państwo Islamskie) potrzeba działań militarnych, to nie powiodą się one, jeśli nie będą częścią znacznie szerszej politycznej strategii.
Autorzy twierdzą, że „proces wiedeński”, który jest spóźnionym przedsięwzięciem dyplomatycznym o charakterze integracyjnym, powinien być priorytetem dla rządów europejskich. Podejście, które nadmiernie podkreśla militarne rozwiązania, straci ogromną szansę i grozi ryzykiem dokonania większej szkody niż pożytku. Wysyłki dyplomatyczne powinny koncentrować się na zapewnieniu porozumienia w sprawie natychmiastowych kroków deeskalujących konflikt i na długoterminowym procesie politycznym, którego celem jest przekazanie władzy, by przezwyciężyć trwający impas rządów Assada.
Samo rozwiązanie polityczne nie będzie wystarczające, aby zwalczyć zagrożenie płynące ze strony ISIS. Wojna domowa w Syrii wyjęła obszary kraju spod kontroli rządu, a ISIS wpisało się w tę sytuację i wykorzystało ją jako kluczowe narzędzie do rekrutacji. Deeskalacja ogólnego konfliktu w Syrii jest niezbędna do eliminacji obszarów wyjętych spod kontroli. Konieczne jest ponowne skoncentrowanie uwagi kluczowych aktorów, szczególnie Iranu, Arabii Saudyjskiej i Turcji, na zagrożeniu wynikającym z działalności ISIS.
Barnes-Dacey i Levy uważają, że Europejczycy byli zbyt nieobecni na wysokim poziomie zaangażowania dyplomatycznego w sprawie Syrii, pozwalając innym na objęcie prowadzenia. Ale z powodu syryjskiej wojny i wynikającej z niej fali uchodźców, która zmusiła do przeformułowania polityki na całym kontynencie, Europa nie może pozostać w drugim rzędzie. Tureckie zestrzelenie rosyjskiego myśliwca 24 listopada jest wyznacznikiem ryzyka dalszej międzynarodowej eskalacji.
Autorzy twierdzą, że rządy europejskie mogą wnieść istotny i rzeczowy wkład w odnowiony proces dyplomatyczny poprzez wdrożenie podejścia mającego na celu zmiękczenie stanowisk sojuszników, by przyjąć niezbędne pragmatyczne rozwiązania, w przeciwieństwie do podtrzymywania niechęci wobec kompromisu.
European Council on Foreign Relations nie zajmuje stanowisk zbiorowych. Publikacje ECFR reprezentują jedynie poglądy poszczególnych autorów.