Dyscyplina i represje – partia pod wodzą Xi

Przepis Xi Jipinga na władzę

Publication cover
Pełny tekst dostępny w
Streszczenie dostępne w

8 marca, w przededniu rozpoczęcia przez Xi Jinpinga drugiej pięcioletniej kadencji, Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych uznało go za “czołowego przywódcę” Partii Komunistycznej, cementując jego kontrolę nad wszystkimi organami władzy. Ten symboliczny tytuł pokazuje wyjątkowy autorytet, który Xi zbudował odkąd został sekretarzem generalnym partii w 2012 r. W specjalnym wydaniu China Analysis ECFR pt. “Dyscyplina i represje – partia pod wodzą Xi” Jérôme Doyon analizuje kluczowe mechanizmy władzy Xi Jinpinga.

Xi używa narzędzi dobrze już znanych dzięki innym komunistycznym liderom, które pozwalały im skupiać władzę w swoich rękach. Centralnym elementem swojej administracji  Xi uczynił wewnętrzną dyscyplinę partyjną. Sesje studyjne, komitety nadzorujące oraz śledzenie lojalności kadr partyjnych zapewniają odpowiednią pozycję w hierarchii oraz wpływy liderów partii na wszystkich szczeblach. Jednocześnie lokalni liderzy partii mają większą swobodę przy prowadzeniu rekrutacji, co może na dłuższą metę ograniczać wymianę elit.

Manewry polityczne Xi są czujnie obserwowane przed przetasowaniem na partyjnych stanowiskach, które spodziewane jest podczas 19. Kongresu Partii Komunistycznej jesienią 2017 r. Według zwyczaju Xi musi ustąpić po 2022 r. w związku z przekroczeniem limitu wieku  i przejść na emeryturę. Niemniej jednak narastają spekulacje o chęci odejścia Xi od partyjnej tradycji. Jeżeli Xi chce zapewnić sobie władzę nad systemem partyjnym, ryzykuje jego erozją:

Jérôme Doyon, associate fellow w programie ECFR Azja i Chiny uważa, że “strategia Xi, by wzmocnić leninowską strukturę centralizmu demokratycznego może na dłuższą metę zagrażać przetrwaniu partii”. Doyon dodaje również, że “wybór gerontokracji może sprawić, że coraz trudniej będzie przyciągnąć do partii młodych ludzi

European Council on Foreign Relations nie zajmuje stanowisk zbiorowych. Publikacje ECFR reprezentują jedynie poglądy poszczególnych autorów.